سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
هیچ مسلمانی، پس از بهره اسلام آوردن، بهره ای همچون برادری خدایی به دست نیاورده است . [رسول خدا صلی الله علیه و آله]
 
امروز: جمعه 103 اردیبهشت 7

همین اول بگویم که در مثل، مناقشه نیست. تکلیف را معلوم کنم که منظورم از نوشتن این یادداشت، تنها و لابد، خودم و نوشته­هایم نیستند.

ادبیات خاص دوست خوب من، «رضا»، که بیش از 6 سال است، یکدیگر را می­شناسیم و ماجراها با هم داشته­ایم – که شاید همین هم باز خود طرح­واره­ی داستانی باشد که به انتظار آینده مانده است – باعث شده است تا دوست خوب دیگری پیشنهاد «همه­پرسی» بدهد برای تعیین تکلیف این­که من در یاداشت­هایم، « تند » می­روم یا نه؟ و این بار حتا، دایره وسیع­تر می­شود و خطاب قرار می­گیرم که «نه تنها علیزاده بلکه همه» را رعایت کنم و به آن­ها «فحش ندهم».

اما کاش، «همه­پرسی» ابزار مناسبی بود برای نه تنها این کار و بلکه هر کار دیگری. آنان که کمی، سیاست خوانده­اند، خوب می­دانند که بزرگ­ترین آفت دموکراسی، پوپولیسم است. با ادبیات حاکم بر مسؤولین کشور بخواهم بگویم، عامه­گرایی آفت مردم­سالاری است. بماند که چگونه معنای واژه­ها در این تبدیل، تقلیل یافته­اند که اکنون بحث ما این نیست.

شاید به جرأت بتوان ادعا کرد که هیچ نویسنده و گوینده­ای در دنیا وجود نداشته و ندارد و نخواهد داشت که تمام و کمال منظور و هدف او را، مخاطبانش توانایی درک داشته باشند. یقین دارم که کسی فصیح­تر و زیباتر و پرمعنادارتر از امام اول شیعیان، در این دنیای خاکی اثری به جا نگذاشته و نخواهد گذاشت و خب ببینید که «نهج البلاغه» در میان ما، چه سرنوشتی دارد. دنیا بماند ...

باز تکرار می­کنم که در مثل مناقشه نیست. خواندن و خواندن و خواندن، آن­گونه که دکتر شریعتی وصیت می­کند، شاید اگر هیچ به ما نیاموزد، تنها آگاه­مان می­سازد که مخاطب تمام سخن نویسنده و گوینده را در نمی­یابد و البته این نه نقصی است برای خواننده و شنونده و نه عیبی است برای نویسنده و گوینده. مگر آن­که آن گوینده، در کار سیاست باشد و یا بهتر بگویم، سیاسی کار باشد. که حتا در میان رابطه­ی معلم و دانش­آموز هم، سخن من صدق دارد.

این­جاست که نمی­توان و نباید مسؤولیت روشنفکرانه را فراموش کرد و تنها برای رأی آوردن در چیزی مثل «همه­پرسی» -- که تازه در شرایط آن هم بحث است! – آن چرا که باید انجام داد را فراموش کرد. در پایان، باز تکرار می­کنم آن دو خط اول یادداشت را و با آرزویی برای خودم و البته برای شما که هر روز بهتر و بیشتر و پرمعناتر از دیروز بخوانیم و بنویسم، سخن را تمام می­کنم.


 نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در پنج شنبه 87/12/22 و ساعت 5:32 عصر | نظرات دیگران()
درباره خودم
آمار وبلاگ
بازدید امروز: 18
بازدید دیروز: 30
مجموع بازدیدها: 197957
جستجو در صفحه

خبر نامه