شب عید فطر است . اول باید تیریک گفت لابد . این چند روزه ی ننوشتن دلیلی نداشته جز یک احساس بیهودگی  و خسته گی . این همه نوشتن و خواندن و شاید هم گفتن و حاصل ، همه هیچ ...

نمی خواهم رنگ نا امیدی بگیرد نوشته ام . می آیی ...

باز هم از کتاب ها و مجله ها می نویسم ، تا شاید مجالی یابم برای شنیدن « تو» .

• شماره 18 « شهروند » پرونده ای مفصل دارد در رابطه با محسن مخملباف و جالب که در تمام این مقاله ها از مخملباف انتقاد شده است .  ادامه پرونده جنگ و صلح در این شماره هم چاپ شده است . مقاله های عمادالدین باقی و رضا خجسته رحیمی در این مورد فوق العاده است . رضا خجسته در توصیف آماده شدن لشکر شاه سلطان حسین صفوی برای مقابله با محمود افغان ، به پیرزنی استرآبادی اشاره می کند که نسخه ای می پیچد از این قرار : « دو پاچه بز را با 325 دانه نخود پخته و دوشیزه ای باکره ، 1200 بار بر آن ذکر بخواند و بر آن فوت کند ، سپاهیانی که با این خوراک اطعام شوند ،  از نظرها ناپدید خواهند شد و بر دشمن غلبه خواهند یافت . » در جایی دیگر می خوانیم که افغان ها ، وقتی به جلفای اصفهان وارد می شوند ، صابون جلفا را به جای قند می خورند و ما از همچین سپاهی شکست می خوریم !!
• شماره 19 « شهروند » چند پرونده جالب دارد : پرونده ای در مورد این که هنر نزد ایرانیان است و بس ، پرونده ای در مورد تغییر در سازمان ملل و پرونده ای جنجالی و بسیار زیبا در مورد چه گوارا . پرونده ای که کیهان را به واکنش واداشت .  دعوت از فرزندان چه ، توسط بسیج دانشجویی به خودی خود جنجال ساز بود . بماند که دختر نامشروع چه گوارا در تریبون دانشگاه تهران به صراحت اعلام می کند که پدرش ، خدا را باور نداشته است و هیچ صدایی از هیچ جایی بلند نمی شود . تصور کنید که به جای بسبج ، دفتر تحکیم از اینان برای سخنرانی دعوت می کرد ، آن وقت برای چند شب پی در پی اعترافات دانشجویان را از سیما می دیدیم  و البته دوباره  چیزی  مثل به اسم دموکراسی !! راستی که حیف شد !!   معرفی چند کتاب و نقد چند فیلم ، مصاحبه ای با فرزند آیت الله فاضل لنکرانی در مورد رویت هلال ماه و مقاله ای از محمد قوچانی در مورد فرانسیس فوکویاما از دیگر مطالب خواندنی این شماره هستند .
• شماره هفتم « آیین» به وحدت پرداخته است . مقاله ی دکتر جلایی پور در مورد اصلاح طلیی ، مقاله ی دکتر کدیور با عنوان « تحلیل اخلاقی نهضت حسینی » و مقاله ی دکتر ملکیان که در رابطه با سنت ، تجدد و پسا تجدد است ، خواندنی ترین مطالب این شماره هستند .
• قسمت دوم مقاله دکتر ملکیان در شماره هشتم « آیین» چاپ شده است که در آن به خصوصیات انسان متجدد می پردازد و جالب است که اصلی ترین خصوصیت انسان مدرن را سکولار بودن او می داند . ویراسته سخنرانی دکتر کدیور در همایش ایران ، یکصد سال پس از مشروطیت ( که پارسال برگزار شد ) خواندنی ترین مقاله ی پرونده ی « آیین»  در رابطه با مشروطه است .
• « گل ها همه آفتاب گردانند » را خواندم که مجموعه شعری است از قیصر امین پور .
• و کتابی یسیار جالب در رابطه با نقش امریکا در کودتای 28 مرداد به نام « همه مردان شاه » . این کتاب را استیون کینزر که خبرنگار نیویورک تایمز بوده است ، نوشته و در آن با دلیل و مدرک و البته با بیانی داستانی و زیبا پرده از رازهای کودتا بر می دارد . رازهایی که تا به حال در هیچ نوشته ی دیگری آن ها را نخوانده اید .

 نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در جمعه 86/7/20 و ساعت 9:33 عصر | نظرات دیگران()