ناز انگشتای بارون تو

به زشتى یاد کردن مردمان پشت سر آنان ، سلاحى است براى مرد ناتوان . [نهج البلاغه]

امروز: شنبه 04 خرداد 17

و اما دوستی . که در همین نزدیکی است . به نزدیکی میان همین قلم و همین کاغذ که بر رویش می نویسم . یا اگر آن دم که قرار باشد در « تخته سیاه » جای گیرد ، می بینی که دوستی به همین نزدیکی میان نوک انگشتان من و صفحه ی کیبورد است . گفتم نوک انگشتان و به یاد ناز انگشتان « تو » افتادم که شاملو گفته بود : ... ناز انگشتای بارون تو باغم می کنه ...

دوستی ، گاه به نزدیکی تیری می ماند که یک باره و ناگهانی درون سینه ام کشیده می شود و من ناچار که لحظه ای تامل کنم تا افتادنم معقول تر باشد ...

نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در دوشنبه 86/5/22 و ساعت 11:48 عصر | نظرات دیگران()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

استاده ام چو شمع، مترسان ز آب و آتشم
بعد از 22 ماه
[عناوین آرشیوشده]

درباره خودم

مصطفی حکیمی

منوی اصلی

RSS
صفحه نخست
پست الکترونیک
صفحه ی
مشخصات
خانگی سازی
ذخیره کردن صفحه
اضافه به علاقه مندیها

آمار وبلاگ

بازدید امروز: 42
بازدید دیروز: 19
مجموع بازدیدها: 203517

فهرست موضوعی یادداشت ها

جستجو در صفحه

لینک دوستان

پاک دیده
انتشارات آوای زیستن
حاج رضوان
مذهب عشق
همسفر عشق
سایه تو
زمزمه های عطار
آتش عشق
دنیای امروز ما
تا ریشه هست، جوانه باید زد...
دیشا (مهدی مهدوی)

رادیو جیــــــــــــــــــبی
نشر آوای زیستن
نشر آوای زیستن

روزنگار خانم شین
شازده کوچولو
یادداشت های روزانه
پردیس موعود
گریز بدون توقف
پرسه ها
کیمیا
زرمان
هزار باده ناخورده در رگ تاک است

حدیث آرزومندی
سیب سرخ را گاز بزن
توهم نوشت
زیرزمین
محمد رضا شعبانعلی
با من تانگو برقص
فکرهای یواشکی من

خبر نامه