تخته سیاه
دلم می خواهد بنویسم و مغز اما یاری نمی کند. نمی شود. چند خطی تایپ می کنم و خودم back space رامی گیرم . یا این که save نمی کنم. دارم آهنگ های شادمهر را گوش می کنم . رسیده ام به « خیالی نیست» . انگار هر چه که در آلبوم های « مسافر» و « دهاتی» اش خوانده بود و من همین دقایقی پیش می شنیدم و به فکرم می برد، با همین یک آهنگ نقش بر آب می شود. نمی دانم نوبت من شده است یا نه؟
نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در پنج شنبه 87/7/4 و ساعت 11:15 صبح | نظرات دیگران(2)
