دوست داشتن عام است و عشق خاص . این است که دکترشریعتی دوست داشتن را از عشق برتر می داند که جهان را اولی می سازد و دومی ویران می کند . اما خود دکتر ، این غریق رود سن ، نیک می داند که سخنش جامعه را نشانه رفته و نه خلوت تنهایی را . این است که می اموزد به ما که عشق در اوجش به ایثار می رسد و باز هم این است که سوی دیگر ان کلمه مقدس انحصار است . کجا دیده ای عاشقی را که معشوقش را با دیگری قسمت کند ؟ و این حق است . اما همیشه یک راه برای گریز "تو" از این انحصار، برای ارام نگرفتن "تو" در میان بازوان من در پیش رویم باقی مانده و ان نخواستن "تو"ست . ان جا که ازادی بر عشق هم پیشی می گیرد .که "تو" ازادی تا همان گونه که من عاشقت گشتم ، خود عاشق دیگری باشی و این سخت دردناک است . این اما همان قصه خلقت است که خدا عاشق انسان شد و اما این عشق دلیل بر ان نشد تا به تن و جان او زنجیری ببندد و ازادیش را سلب کند . و این قصه ی من است با "تو". قصه ی سقفی بی دیوار.......
نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در چهارشنبه 86/1/8 و ساعت 6:0 عصر | نظرات دیگران()
نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در چهارشنبه 86/1/8 و ساعت 6:0 عصر | نظرات دیگران()
