1-برای اولین پست فکر های زیادی داشتم.مثلا یک یادداشت که شبیه به شناسنامه ای می شد برای تخته سیاه.

راستش را بخواهید ان را هم نوشتم اما هنوز تایپ نشده بود که گمش کردم.یعنی الان نمی دونم کجاست.به هر

حال وقتی هم که یک بچه به دنیا می اید چند روز بعد برایش شناسنامه می گیرند.من هم قول می دهم چند روز بعد شناسنامه تخته سیاه را در 7 بند (؟) بگیرم.

2-نوشتن بر روی کاغذ راحت تر از تایپ کردن است حداقل برای من.سخت است دل کندن از قلم و کاغذ دوست داشتنی و عجین شدن با دکمه های کیبورد.هر چند انگار چاره ای نیست.

3-می خواستم از تهدید های امریکا بنویسم و سیاست های مسئولین.اما نه حسش هست ونه به نظرم برای اولین پست از جنگ صحبت کردن مناسب.تنها می گویم یاد خاتمی به خیر.تا بعد...

 نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در جمعه 85/11/6 و ساعت 6:1 عصر | نظرات دیگران(یک)