دیروز بعد از برگشتن از بیمارستان ، پشت کامپیوتر نشستم و به "تخته سیاه " سر زدم . در همان حال به " مکتوب" هم سری زدم . " کلمه " را خوانده بودم و بر روی نظرها کلیک کردم . ان جا بود که فهمیدم "هم میهن" توقیف شده . ماتم برد ، نه از ان جهت که توقیف امری غیر معمول است و یا این که انتظارش را نداشته ام اما به نظرم خیلی یک دفعه ای بود. سریع به سایت "مسیح" رفتم که می دانستم او حتما زیبا نوشته و باز هم حتما لینک های خوبی داده است . ان جا بود که دیدم سعید عزیز بعد از مدت ها دوباره خودش دست به کار شده است و این بار مجالی به وزیر و هیئت نظارتش  و حتی دادگاه زیر نظر خودش نداده و حتی ان را به خاطر دادن ان حکم اولیه سرزنش کرده است . بماند که تعجب کردم که جرا وعده ی برخورد با قاضی متخلف را نداده است ! اری ، سعید وارد عمل شده بود که لابد بخشنامه ها کفایت نمی کرده اند و همین روزنامه نگاری نصفه و نیمه ای که به شیر بی یال و دم و اشکم شبیه است ، هم زیادی است و تاب اورده نمی شود .  از همان روزها که قرار شد "هم میهن " و "شرق" دوباره منتشر شوند ، معلوم بود که اتفاقی افتاده است . حالا که 43 شماره از "هم میهن" گذشته است و حکم مردنش صادر می شود ، معلوم می شود که ان اتفاق احتمالا خواب ماندن سعید بوده است ! وگرنه صدور چنین حکمی بعید بود و از زیر دست سعید در رفته بود ، که ما سال هاست به این یکباره رفتن ها عادت کرده ایم ، به این بهت ها و دست زیر چانه زدن ها ، به این نگاه سرگشته که به دنبال لوگوی اشنای هر روزه اش است ، عادت کرده ایم . ما حتا عادت کرده ایم که بعد از مدتی لوگویی دیگر و جدید را ببینیم و به ان دل ببندیم که نمی دانیم ، هیچ کداممان نمی دانیم که چگونه در میان هجوم گاه و بیگاه چندین روزنامه جدید ، چشمانمان ناخوداگاه بر روی نامی که انگار اشنایی قدیمی است، زوم می کند . اری ، سعید و دوستانش انگار که دوباره دست به کار شده اند که می دانید بزنگاهی جدید ، در پیش است . اما ما نمی میریم که اندیشه همیشه جاری است ...  

 نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در پنج شنبه 86/4/14 و ساعت 11:3 صبح | نظرات دیگران()