هفته­ی پیش متنی نوشته بودم از شادی و غم. نمی­دانم چه شد که کامل نشد، همین الان delete اش کردم.

اما با آن­که قرار بود دیگر از «شهروند» ننویسم، شماره­ی 71 این مجله با عکسی از اوباما و دخترش بر روی جلد منتشر شد. گویا دلیل انتشار هم این بوده است که دوستان توپخانه­ای ما حکم را ابلاغ نکرده بودند. شکر خدا، حکم را شنبه شب ابلاغ می­کنند تا ملت!! نفسی به راحتی بکشند و از دست این ... خلاص شوند، تا مبادا گمراه شوند!! بگذارید همان معرفی ساده­ام را بکنم ...

آخرین شماره­ی «شهروند» به سه بخش تقسیم شده است. بخش اول که نزدیک به 50 صفحه است بیشتر فرهنگی است و روشنفکرانه. دو پرونده­ی مهم این بخش در مورد آندره مالرو است و نبود سیاستمدار حرفه­ای در ایران با مطالبی از عباس عبدی و سعید حجاریان. بخش دوم پرونده­ای است بسیار طولانی – بیش از 75 صفحه -- در مورد انتخابات آمریکا و باراک اوباما. داخل پرانتز بگویم که می­بینید غرب­زدگی را !!؟ آخر این انتخابات به ما چه ربطی دارد؟ ما که به احتمال زیاد انتخابات خودمان هم به خودمان ربطی ندارد!! بگذریم. پرونده بسیار کامل است و اطلاعات مفیدی به دست می­دهد، البته می­داد!!  ضمیمه­ای 12 صفحه­ای هم به قلم دکتر دهشیار به آخر این بخش اضافه شده است که پژوهشی است در مورد تاریخ آمریکا. به صورتی خلاصه سیر حکومت در ایالات متحده را بررسی می­کند. راستی قوچانی هم سرمقاله­ی این آخرین شماره را به اوباما اختصاص داده است و در آن اعتراف کرده است که پرسش­اش در نوروز 87 مبنی بر این­که اوبامای ایران کیست؟ پرسشی بی­حاصل بوده است. باز هم داخل پرانتز بگویم که به نظر من، ایران اصلا نیازی به اوباما ندارد!! اصلا نیازی به انتخاب کسی مثل اوباما ندارد، اصلا نیازی به انتخاب ندارد!! دوستان هستند!!

اما بخش آخر، دفترچه خاطرات است از عبدالله نوری و دکتر زیباکلام و شمس­الواعظین و مسعود کیمیایی و ... بگذریم.

از کتاب نمی­نویسم، چرا که به دلیل مطالعه­ی هم­زمان 3 کتاب طولانی، موفق نشده­ام هیچ کدام را تمام کنم. با این وجود فکر می­کنم تعداد این کتاب­ها از شنبه به 4 تا برسد! آخر هم این­که با خودم گفتم به دلیل استفاده­ی زیاد از علامت تعجب و داخل پرانتز، نام این پست را این­گونه انتخاب کنم. اما ... بازهم که حرف از انتخاب شد!!

 نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در پنج شنبه 87/8/30 و ساعت 8:0 عصر | نظرات دیگران()