با آن که هنوز موفق به خواندن شماره نوروزی « شهروند» نشده ام ، اما دو شماره بعد از عید را تمام خوانده ام . شماره 42 چندان جذاب نبود . تنها شاید مصاحبه با ابراهیم حاتمی کیا و گزارشاتی راجع به انتخابات امریکا به نظرم جالب رسید . اما در شماره 43 ، پرونده ای درباره وزرای اخراجی دولت همراه با مصاحبه ای بسیار داغ با دانش جعفری چاپ شده است . که سرمقاله قوچانی آن را تکمیل می کند . پرونده هایی درباره عراق ، ایتالیا ، سعدی و شهید آوینی هم چاپ شده اند . در پرونده اخیر چیزهایی را راجع به آوینی خواندم که تا به حال نمی دانستم . مصاحبه با یوسف علی میر شکاک ، شاید جذاب ترین بخش این پرونده است . آن جا که پیشنهاد می دهد تا « مجلس هشتم ، احمدی نژاد را رییس جمهور مادام العمر کند » .

ویژه نامه نوروزی « آیین » که عنوان شماره های 11 و 12 را هم بر پیشانی خود دارد ، خواندنی است . لیست اسمی نویسندگان این شماره آن قدر جذاب است که حتما جلب توجه می کند : خاتمی ، معین ، مهاجرانی ، ملکیان ، حجاریان ، علوی تبار ، امین زاده ، تاجیک ، یوسفی اشکوری  و ...  

گفتم که این شماره بسیار خواندنی است . پروفسور مجتبی صدریا هم در این شماره مقاله ای خواندنی در مورد ادوارد سعید دارد .

اما کتاب . « آینده آزادی : اولویت لیبرالیسم بر دموکراسی » نوشته ی فرید ذکریا را خواندم . کتابی که به گفته برخی می تواند نشان دهنده ی اشتباهات تاکتیکی اصلاح طلبان باشد . کتاب با رویکرد به جامعه امریکا نوشته شده اما بسیار آموزنده و خواندنی است . « زوایای تاریک حکمت » نوشته ی پیتر کینگزلی را خواندم . کتابی که مدت ها پیش ، بهروز افخمی آن را در « شرق» مرحوم معرفی کرده بود و سید حسین نصر هم بر آن مقدمه ای نوشته است . کتاب بسیار عالی و زیبا شروع می شود اما به نظرم بسیار سردرگم و بی حاصل ادامه می یابد و به صورتی غیر قابل تحمل تمام می شود .

بهترین کتاب این روزهای من ، « میناگران» بوده است نوشته ی سید عطاالله مهاجرانی . کتاب ، مرا هم انگار که تکان داده است چون خود دکتر. باید در مورد آن بیشتر و بهتر بنویسم بعد ازآن که باز هم خواندمش .

اما خاطرات 2 جلدی بیل کلینتون به نام « زندگی من» که بالغ بر 1400 صفحه است بیشترین زمان این روزهای مطالعه مرا به خود اختصاص داده است . کتاب از دوران کودکی او شروع می شود و تا پایان دوره ریاست جمهوری اش ادامه می یابد . خواندن این کتاب به شناخت بیشتر جامعه امریکا بسیار کمک می کند . در این کتاب ، نکته های جالب بسیاری را پیدا کردم اما شاید جالب ترین آن ها این باشد که تقریبا هیچ اشاره ای به ایران نشده است . انگار که اصلا وجود ندارد . نمی دانم دوستان ارشادی ما را «ارشاد» کرده اند !! یا این که خود آقای کلینتون اسرار را بر ملا نکرده است . آنان که اهل خواندن این گونه کتاب هایند ، می دانند که احتمال کدام یک بیشتر است !!       

 نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در جمعه 87/2/6 و ساعت 5:21 عصر | نظرات دیگران()