مشغول کامپیوتر و خواندن خاطرات بیل کلینتون بودم که به بهانه خانه تکانی دم عید ، مادرم ناچارم کرد تا به سراغ کارتنی بروم  که مقداری از وسایلم در آن است .  کارتنی که حدود 3 سال است در گوشه کمدی افتاده بود و هیچ سراغی از آن نگرفته بودم . آوردم و نشستم و وسایل را بیرون ریختم وخاطره ها زنده شد ...

در میان کاغذ هایی که فراوان مانده بود از سال ها پیش ، کاغذی را دیدم که « تو» آن را تایپ کرده بودی و زیبا نامت را هم در گوشه ی پایین آن نوشته بودی و لابد به رسم یادگار به من داده بودی ...

ترانه ای بود که سلین دیون در پایان «تایتانیک» خوانده بود . یادت هست ؟

Every night in my dreams                                                                                             

I see you , I feel you                                                                                                      

و خاطره ها زنده می شوند . جان می گیرند و جان می گیرند ...

 نوشته شده توسط مصطفی حکیمی در شنبه 86/12/25 و ساعت 11:17 صبح | نظرات دیگران()